Η αλληλεπίδραση των εκπαιδευτικών με συναδέλφους τους και η ανταλλαγή των κοινών τους εμπειριών, προβλημάτων και προσεγγίσεων τους βγάζει από την ιδιωτικότητα της σχολικής τάξης και δημιουργεί μια δυναμική κοινότητα μάθησης που έχει πολλαπλές δυνατότητες αντιμετώπισης των προβλημάτων που αναφύονται όπως αυτά στην παρούσα μελέτη περίπτωσης. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν έτσι να διαπιστώσουν ότι στις παρατηρήσεις τους, στις σκέψεις τους, στις συγκρούσεις τους αλλά και στις απογοη-τεύσεις τους, στην οργή τους, ακόμη και στην «ακατανόητη» μερικές φορές αισιοδοξία τους δεν αποτελούν μεμονωμένη περίπτωση αλλά ότι, αντίθετα, είναι τμήμα ενός κό-σμου που μάχεται με όπλα τις αξίες, τις εμπειρίες και τις γνώσεις του για τη γενική μόρφωση όλων των παιδιών.

Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί μοιραζόμενοι τις εμπειρίες με τους συναδέλφους τους ενθαρρύνονται να καταγράψουν και να γνωστοποιήσουν τις δικές τους εμπειρίες και αξιολογήσεις. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπονται από παθητικοί δέκτες των απόψεων που παράγονται στην εκτός σχολείου επιστημονική κοινότητα σε παραγωγούς επιστημονικού λόγου που έχει αφετηρία την εκπαιδευτική πράξη. Ακόμη, μια από τις βασικές θέσεις της θεωρίας του Vygotsky δέχεται ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων επομένως οι κοινές δραστηριότητες με πιο έμπειρα άτομα (άλλους εκπαιδευτικούς) και η μαθητεία, αποτελούν ουσιαστικές μαθησιακές δραστηριότητες, στη διαμόρφωση των οποίων οι κοινωνικές σχέσεις και η κοινωνική αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται στο πλαίσιό τους παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ακόμη οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να αντιληφθούν το ρόλο τους μέσα στο σχολείο, να ερμηνεύσουν τη στάση τους και να συνειδητοποιήσουν την προσωπική εκπαιδευτική τους θεωρία. Δηλαδή τις αντιλήψεις, πεποιθήσεις, εικόνες, μεταφορές, αξίες και στάσεις που αναφέρονται στην πειθαρχία, το ρόλο του μαθητή, στο περιεχόμενο και τον προσανατολισμό το Α.Π. και στη φύση της γνώσης.

Παπαδόπουλος Πάρης , Σχολικός Σύμβουλος.